Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα νομοθεσία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα νομοθεσία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 10 Αυγούστου 2013

Σύμβαση για το Διεθνές Εμπόριο των απειλουμένων με εξαφάνιση ειδών της άγριας πανίδας κ αι χλωρίδας CITES Convention of International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora

CITES (the Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora) is an international agreement between governments. Its aim is to ensure that international trade in specimens of wild animals and plants does not threaten their survival.

Because the trade in wild animals and plants crosses borders between countries, the effort to regulate it requires international cooperation to safeguard certain species from over-exploitation. CITES was conceived in the spirit of such cooperation. Today, it accords varying degrees of protection to more than 35,000 species of animals and plants, whether they are traded as live specimens, fur coats or dried herbs.
CITES was drafted as a result of a resolution adopted in 1963 at a meeting of members of IUCN (The World Conservation Union). The text of the Convention was finally agreed at a meeting of representatives of 80 countries in Washington, D.C., the United States of America, on 3 March 1973, and on 1 July 1975 CITES entered in force. The original of the Convention was deposited with the Depositary Government in the Chinese, English, FrenchRussian and Spanish languages, each version being equally authentic.


Η Συνθήκη σχετικά με το διεθνές εμπόριο στα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη άγριας πανίδας και χλωρίδας (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora). Είναι μια διεθνής συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων, ώστε να εξασφαλιστεί ότι το διεθνές εμπόριο άγριων ζώων και φυτών δεν απειλεί την επιβίωσή τους. 

H συνθήκη προστατεύει περίπου 5.000 είδη ζώων και 28.000 είδη φυτών. Το CITES εργάζεται με την υποβολή του διεθνούς εμπορίου στα δείγματα των επιλεγμένων ειδών σε ορισμένους ελέγχους. Όλες οι εισαγωγές, οι εξαγωγές των ειδών που καλύπτονται από τη Συνθήκη πρέπει να εγκριθούν μέσω ενός συστήματος χορήγησης αδειών. Κάθε κράτος που συμμετέχει στη Συνθήκη πρέπει να υποδείξει μια ή περισσότερες διοικητικές αρχές υπεύθυνες για τη διαχείριση εκείνου του συστήματος χορήγησης αδειών και μια ή περισσότερες επιστημονικές αρχές για να τους συμβουλέψει για τα αποτελέσματα του εμπορίου στη θέση των ειδών.

H Σύμβαση αυτή, γνωστή και ως Σύμβαση της Ουάσινγκτον (1973), η οποία έχει υπογραφεί από 169 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, αποσκοπεί στην προστασία πολλών ειδών άγριων ζώων και φυτών, με τον έλεγχο του κυνηγιού και της εμπορίας τους, ώστε να εξασφαλισθεί ότι αυτά δεν καθίστανται απειλή για την επιβίωσή τους. 

Ρυθμίζει και ελέγχει το διεθνές εμπόριο των δειγμάτων, των μερών ή και των προϊόντων των ειδών, τα οποία προέρχονται από την άγρια πανίδα και αυτοφυή χλωρίδα και τα οποία κινδυνεύουν με εξαφάνιση.
Η εξαγωγή, εισαγωγή και επανεξαγωγή ζωντανών ή νεκρών ζώων ή φυτών, μερών
και προϊόντων τους, ρυθμίζεται με βάση ένα σύστημα χορήγησης αδειών και
πιστοποιητικών που εκδίδονται μόνο εφόσον πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις
και πρέπει να υποβάλλονται στα αρμόδια όργανα προτού επιτραπεί η έξοδος ή η
είσοδος αποστολών δειγμάτων ειδών από/ και προς μια χώρα.

νομοθεσία για ζωολογικούς 'κήπους'

Με το Π.Δ.98/2004 «Ίδρυση και λειτουργία των ζωολογικών κήπων» εναρμονίσθηκε η ελληνική νομοθεσία προς την Οδηγία 1999/22/ΕΚ του Συμβουλίου. Με το ΦΕΚ 396/21-3-2007ορίσθηκε ο «καθορισμός του σημαντικού αριθμού αγρίων ζώων και ειδών σε μια εγκατάσταση για να θεωρείται ζωολογικός κήπος».
Αρμόδιες αρχές για την επιθεώρηση και τον έλεγχο εφαρμογής των σχετικών διατάξεων είναι οι Δ/νσεις Δασών των Περιφερειών και οι Δ/νσεις Κτηνιατρικής και Αλιείας των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. Οι Αρχές αυτές οφείλουν να προβαίνουν από κοινού στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων τους σε τακτική επιθεώρηση κατ' έτος των ζωολογικών κήπων και σε επιτόπιους έκτακτους ελέγχους αυτεπάγγελτα ή κατόπιν καταγγελίας.
Παρατηρήσεις:
Ενώ για τους χώρους που χαρακτηρίζονται σαν ζωολογικοί κήποι υπάρχει αναλυτική νομοθεσία,
αν και στην Ελλάδα οι εγκαταστάσεις που χαρακτηρίζονται ζωολογικοί κήποι (ή ενυδρεία) είναι ελάχιστοι αντίθετα εκατοντάδες μικρές μονάδες (ατομικοί κήποι ή εγκαταστάσεις με μη σημαντικό αριθμό ζώων) διάσπαρτοι ανά την χώρα είναι χωρίς ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο από πλευράς αδειοδότησης και δεν υπάρχει καμιά πρόνοια.

Κυριακή 14 Ιουλίου 2013

ΠΚΑΚ, ΠΦΠΟ, Δράση για την Άγρια Ζωή, Πέλαγος: Δελτίο Τύπου: To τσίρκο επιστρέφει στην Ελλάδα;





ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τη νομιμοποίηση των παραστάσεων με ζώα επιχειρεί να επαναφέρει εντελώς αιφνιδιαστικά και σχεδόν σιωπηρά η κυβέρνηση, χωρίς καμία δημόσια διαβούλευση και καμία συζήτηση με τις φιλοζωικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις που επί σειρά ετών αγωνίστηκαν για την κατάργησή τους, με το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου με τίτλο: «Διοικητικά μέτρα, διαδικασίες και κυρώσεις στους τομείς των τροφίμων, των ζωοτροφών και της υγείας και προστασίας των ζώων και λοιπές διατάξεις και αρμοδιότητες του ΥΠΑΑΤ» (άρθρο 13, σελ. 96). Και ενώ, πριν από ένα περίπου χρόνο, με τον Νόμο 4039/2012 (άρθρα 12 και 13), η πολιτεία έδειξε ότι αντιλαμβάνεται τις αυξανόμενες ανησυχίες των πολιτών για μια ορθότερη αντιμετώπιση των ζώων, και αναγνώρισε το γεγονός ότι η χρησιμοποίησή τους σε παραστάσεις συνιστά κακοποίηση, το υπό ψήφιση σχέδιο νόμου ξαφνικά ανοίγει και πάλι το παράθυρο για τη διεξαγωγή παραστάσεων, υπό τον όρο ότι αυτές θα διεξάγονται «εντός των νομίμως λειτουργούντων ζωολογικών κήπων».

Με κοινή επιστολή προς το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και τους αρμόδιους βουλευτές, η ομάδα πολιτών «Πρωτοβουλία Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών», η Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία, η οργάνωση «Δράση για την Άγρια Ζωή», και το Ινστιτούτο Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος», εκφράζουν την εντονότατη αντίθεσή τους στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο. Στην επιστολή τους αναφέρουν τα εξής:

Η κατάργηση των παραστάσεων με ζώα στην Ελλάδα, χαιρετίστηκε από ολόκληρο τον κόσμο και συνέβαλε στην αναβάθμιση της εικόνας της χώρας μας προς το εξωτερικό, ως δείγμα υψηλού πολιτιστικού επιπέδου. Η εξαίρεση όμως που προτείνεται τώρα, μας πάει βήματα πίσω, καθώς όλα αυτά τα οποία καταδικάστηκαν και πολύ σωστά καταργήθηκαν με το άρθρο 12 του Νόμου 4039/12, επιτρέπονται και πάλι μέσα στις εγκαταστάσεις κάποιων επιχειρήσεων, και συγκεκριμένα των ζωολογικών κήπων. Έτσι λοιπόν, μέσα σε ένα ζωολογικό κήπο, άγρια ζώα όπως λιοντάρια, τίγρεις, δελφίνια, αρκούδες κ.λπ, όχι μόνο θα μπορούν νομίμως πλέον να συμμετέχουν σε παραστάσεις, αλλά οι παραστάσεις θα χαρακτηρίζονται επιπλέον ως «εκπαιδευτικές» ή «προγράμματα ευαισθητοποίησης».

Σχετικά με τη δήθεν «εκπαιδευτική» αξία των οποιωνδήποτε παραστάσεων με ζώα, θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής: Οι σύγχρονοι ζωολογικοί κήποι, βλέποντας το κοινό να αντιδρά όλο και περισσότερο στην κακοποίηση των ζώων και την αδικαιολόγητη αιχμαλωσία τους, προσπαθούν να παρουσιαστούν ως παράγοντες εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης των επισκεπτών τους σχετικά με τη φύση και την άγρια ζωή, παρά το γεγονός ότι έγκυρες επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν εντελώς το αντίθετο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως επιστημονικά τεκμηριωμένη εκπαιδευτική διάσταση στις παραστάσεις με ζώα, δεδομένου ότι, οι παραστάσεις δεν έχουν να εμφανίσουν τίποτα από την αληθινή εικόνα των ζώων, εκτός από την εξωτερική τους εμφάνιση, και αυτή όχι πάντοτε αναλλοίωτη. Αντιθέτως μάλιστα παρουσιάζουν μία ψευδή εικόνα, δημιουργώντας έτσι ψευδείς και απατηλές εντυπώσεις για την κατά φύσιν συμπεριφορά τους. Επίσης, δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να αποδεικνύει ότι οι παραστάσεις με αιχμάλωτα ζώα έχουν συμβάλλει στην ευαισθητοποίηση του κοινού ή στην ανάπτυξη υπεύθυνης περιβαλλοντικής συνείδησης, ενώ διακεκριμένοι επιστήμονες, ενημερωμένοι σε θέματα περιβάλλοντος πολίτες, καθώς και οι μεγαλύτερες φιλοζωικές και περιβαλλοντικές οργανώσεις του πολιτισμένου κόσμου, καταδικάζουν τέτοιου είδους θεάματα.

Επιπροσθέτως, όπως αποδεικνύει τριετής έρευνα για τους ζωολογικούς κήπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που διενήργησε η Born Free Foundation και το Πανευρωπαϊκό Δίκτυο Οργανώσεων για τον Τερματισμό της Αιχμαλωσίας των Άγριων Ζώων (ENDCAP) σε συνεργασία με τον ΑΡΚΤΟΥΡΟ, οι ζωολογικοί κήποι δεν κατορθώνουν να διασφαλίσουν ένα βιώσιμο περιβάλλον για τα άγρια ζώα που φιλοξενούν, ενώ τόσο η νομοθεσία όσο και η εφαρμογή της είναι εξαιρετικά ανεπαρκής. Αυτό έχει σαν αποτέλεσµα να λειτουργούν και στην Ελλάδα χώροι οι οποίοι φιλοξενούν άγρια ζώα για επίδειξη στο κοινό, χωρίς να διαθέτουν τις απαραίτητες άδειες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το δελφινάριο του Αττικού Ζωολογικού Πάρκου και οι παρανομίες του, για το οποίο οι σχετικοί νόμοι δεν εφαρμόσθηκαν ποτέ, ούτε μετά από την διαπίστωση της έλλειψης σχετικών αδειών (πολεοδομικής και άδειας ίδρυσης και λειτουργίας) και της σωρείας παραβάσεων κατά την εισαγωγή των ζώων, ούτε μετά από τις σχετικές αποφάσεις για την κατάσχεση των δελφινιών, ούτε ακόμα και όταν ο Νόμος 4039/12 τέθηκε σε ισχύ.

Ειδικότερα για τα δελφίνια, όπως όλα τα κητώδη, είναι ζώα ιδιαιτέρως χαρισματικά, και αναγνωρίζονται από τους ειδικούς επιστήμονες ως οντότητες εξαιρετικά εξελιγμένες. Νέες μελέτες αναδεικνύουν όλο και περισσότερες ομοιότητες μεταξύ ανθρώπων και κητωδών, όλο και περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν ότι τα κητώδη πρέπει να αναγνωριστούν ως «μη ανθρώπινα πρόσωπα», ενώ εργάζονται για να κατοχυρωθούν δια νόμου τα δικαιώματά τους. Θεωρούν δε ηθικά απαράδεκτο τον εγκλεισμό τους σε δελφινάρια, την παρουσιάσή τους υπό μορφήν εκθέματος στο κοινό, και τη χρησιμοποίησή τους σε παραστάσεις με ή χωρίς το πρόσχημα της εκπαίδευσης. Τα επιστημονικά δεδομένα και η έγκυρη πληροφόρηση έχουν ως αποτέλεσμα να αυξάνονται συνεχώς οι αντιδράσεις των πολιτών όλου του κόσμου για την εκμετάλλευση και την αιχμαλωσία των δελφινιών, και τα δελφινάρια να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Δεκατρία κράτη - μέλη της ΕΕ (Αυστρία, Κύπρος, Τσεχική Δημοκρατία, Εσθονία, Ουγγαρία, Λετονία, Λουξεμβούργο, Πολωνία, Δημοκρατία της Ιρλανδίας, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία και Ηνωμένο Βασίλειο) δεν έχουν δελφινάρια. Πολλές χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως η Κροατία, η Κύπρος, και η Σλοβενία, έχουν προχωρήσει ή προχωρούν σε νομοθετικές ρυθμίσεις για την απαγόρευση της λειτουργίας των δελφιναρίων, ενώ η απαγόρευση της αιχμαλωσίας των κητωδών θεσμοθετήθηκε προσφάτως και στην Ινδία. Στην Ελβετία, απαγορεύτηκαν οι εισαγωγές νέων αιχμάλωτων δελφινιών, ενώ στην Αμερικανική Μιννεσότα, ο ζωολογικός κήπος, μετά από 34 χρόνια, αποφάσισε να μη συνεχίσει τη λειτουργία δελφιναρίου στο χώρο του. Τα δελφινάρια στην Τουρκία βάλλονται συνεχώς από τις αντιδράσεις ενημερωμένων πολιτών, στη Γερμανία, οι 7 από τις 9 εγκαταστάσεις με αιχμάλωτα δελφίνια αναγκάστηκαν να κλείσουν, στην Πράγα, η ίδρυση δελφιναρίου ακυρώθηκε, κ.ά.

Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση τριών παγκοσμίου κύρους οργανώσεων, τα δελφινάρια της ΕΕ αποτυγχάνουν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 1999/22/ΕΚ για τους ζωολογικούς κήπους. Στην εν λόγω έκθεση επισημαίνεται ότι η ευζωϊα των κητωδών στην αιχμαλωσία είναι εκ των πραγμάτων εξαιρετικά προβληματική έως αδύνατη, ενώ η κακοποίηση αναπόφευκτη, τόσο για τα δελφίνια που έχουν αιχμαλωτιστεί από τη θάλασσα, όσο και γι’ αυτά που έχουν γεννηθεί στις δεξαμενές των δελφιναρίων. (βλ. DOLPHINARIA A review of the keeping of whales and dolphins in captivity in the European Union and EC Directive 1999/22 relating to the keeping of wild animals in zoos. http://www.wdcs.org/submissions_bin/Eu_Dolphinaria_Report.pdf). Τα δελφίνια στην αιχμαλωσία δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να εκδηλώσουν φυσιολογική συμπεριφορά, ενώ παρουσιάζουν διάφορες σωματικές και ψυχοδιανοητικές διαταραχές που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν χωρίς φάρμακα (αντιβιοτικά, αντιόξινα, αντικαταθλιπτικά κλπ).

Υπό το φως όλων αυτών των διαπιστώσεων, είναι αδικαιολόγητο, αναχρονιστικό, ακόμη και δόλιο, να θεωρήσει κανείς ότι οι παραστάσεις με ζώα αποκτούν εκπαιδευτική αξία όταν διεξάγονται μέσα στους ζωολογικούς κήπους. Ντοκιμαντέρ, τηλεοπτικά προγράμματα και βιβλία που παρουσιάζουν τα άγρια ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον να εκδηλώνουν φυσιολογική συμπεριφορά, καταδεικνύοντας παράλληλα τις πολυσύνθετες αλληλεπιδράσεις που παρατηρούνται μεταξύ των διαφόρων ειδών στους διάφορους φυσικούς βιότοπους, είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα και ασυγκρίτως πιο εκπαιδευτικά από μία αρκούδα που χορεύει ή από ένα δελφίνι που χαιρετάει με την ουρά του.

Για όλα αυτά, και σταθμίζοντας την ανάγκη και το δικαίωμα να ζούμε σε μια σωστή και δίκαιη κοινωνία που σέβεται τη φύση και τη ζωή και προωθεί την υπευθυνότητα και την περιβαλλοντική συνείδηση των μελών της, αιτούμεθα τα εξής: 
1) Την απαγόρευση διατήρησης κητωδών σε αιχμαλωσία, και 
2) τη διαγραφή ολόκληρης της πρότασης εξαίρεσης: «Εξαιρούνται επίσης, οι νομίμως λειτουργούντες ζωολογικοί κήποι, στις εγκαταστάσεις των οποίων διεξάγονται εκπαιδευτικές παραστάσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα ευαισθητοποίησης» από το άρθρο 13, του Ν. 4039/2012, ούτως ώστε το άρθρο 12 του ιδίου Νόμου να συνεχίσει να απαγορεύει ρητώς ΚΑΘΕ παράσταση με ζώα στην Ελλάδα και ΣΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΧΩΡΟ, όπως όταν αρχικά διατυπώθηκε.

Ελπίζουμε με λογική και αντικειμενική σκέψη των αρμοδίων να γίνει άμεσα η επανόρθωση της διατύπωσης του νόμου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα θεωρηθεί από Έλληνες και ξένους παρατηρητές ότι το πνεύμα του νόμου και η πρόθεση του νομοθέτη δεν αποσκοπούσε στην πραγματική κατάργηση των τσίρκο και των παραστάσεων με ζώα, αλλά στη μετακόμισή τους στο χώρο των ούτως ή άλλως αμφιλεγόμενων ζωολογικών κήπων.

Επικοινωνία: freedolphinsgr@gmail.com 
tromaktiko -- Fb 
- palo

Διαβάστε περισσότερα >>
 

Ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ προσυπογράφει την επιστολή της Πρωτοβουλίας Κατά της Αιχμαλωσίας των Κητωδών, της Πανελλαδικής Φιλοζωϊκής Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, της Δράσης για την Άγρια Ζωή και του Ινστιτούτου Κητολογικών Ερευνών «Πέλαγος», με την οποία δηλώνει ότι συμφωνεί σε όλες τις θέσεις της, ενώ με ξεχωριστή δική του επιστολή του προς τον αρμόδιο Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, κ. Αθανάσιο Τσαυτάρη και τον Αναπληρωτή Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Μάξιμο Χαρακόπουλο απευθύνει το παρακάτω εύλογο ερώτημα: Τι μεσολάβησε μέσα σε διάστημα ενός χρόνου και οδήγησε σε αυτήν την τροποποίηση και στην αλλαγή της κυβερνητικής πολιτικής για την προστασία των ζώων στην Ελλάδα;
 
«Καλούμε τον αρμόδιο Υπουργό όχι μόνο να μην αλλάξει το σχετικό άρθρο για τις παραστάσεις των ζώων, οι οποίες δεν έχουν κανένα επιστημονικό και παιδαγωγικό έρεισμα σε σχέση με τον εκπαιδευτικό χαρακτήρα τους, αλλά άμεσα να σταματήσουν οι παράνομες παραστάσεις με δελφίνια στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο. Ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα της κοινωνίας των πολιτών, η απαγόρευση χρησιμοποίησης κάθε είδους ζώου σε θεάματα, κινδυνεύει να ανατραπεί! Χωρίς καμία διαδικασία διαβούλευσης επιχειρείται η επιστροφή στο προηγούμενο καθεστώς που είχε ως αποτέλεσμα την κακοποίηση ζώων κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους για την πραγματοποίηση ζωντανών παραστάσεων. Η προτεινόμενη αλλαγή ΔΕΝ πρέπει να περάσει», σημειώνει.

Διαβάστε περισσότερα εδώ και εδώ (Fb). 

Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Νόμος 4039/2012: Άρθρο 12: Απαγόρευση χρησιμοποίησης κάθε είδους ζώου σε κάθε είδους θεάματα και άλλες συναφείς δραστηριότητες

ΟΔΗΓΙΑ 1999/22/ ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ της 29ης Μαρτίου 1999 για τη διατήρηση άγριων ζώων στους ζωολογικούς κήπους

ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ,
Έχοντας υπόψη:
τη συνθήκη για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας,
την πρόταση της Επιτροπής,
τη γνώμη της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής(1),
Αποφασίζοντας σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 189 Γ της συνθήκης(2),
Εκτιμώντας:
ότι ο κανονισμός (ΕΟΚ) αριθ. 338/97 του Συμβουλίου, της 9ης Δεκεμβρίου 1996, για την προστασία των ειδών άγριας πανίδας και χλωρίδας με τον έλεγχο του εμπορίου τους(3), απαιτεί αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη κατάλληλων εγκαταστάσεων για τη διαβίωση και τη φροντίδα ζώντων ζώων πολλών ειδών πριν επιτραπεί η εισαγωγή τους στην Κοινότητα· ότι ο εν λόγω κανονισμός απαγορεύει την, για εμπορικούς σκοπούς, έκθεση στο κοινό ζώων ειδών που αναφέρονται στο παράρτημα Α, εκτός από ειδικές εξαιρέσεις που χορηγούνται για σκοπούς εκπαίδευσης, έρευνας ή αναπαραγωγής·
ότι η οδηγία 79/409/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 2ας Απριλίου 1979, περί της διατηρήσεως των αγρίων πτηνών(4) και η οδηγία 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 21ης Μαΐου 1992, για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων και της άγριας πανίδας και χλωρίδας(5), απαγορεύουν την αιχμαλωσία και τη διατήρηση, καθώς και την εμπορία μεγάλου αριθμού ειδών, ενώ επιτρέπονται εξαιρέσεις για ειδικούς λόγους, όπως η έρευνα και η εκπαίδευση, η ανανέωση του πληθυσμού των ζώων, και η επαναεισαγωγή των ειδών και η αναπαραγωγή τους·
ότι η ορθή εφαρμογή της υφιστάμενης και μελλοντικής κοινοτικής νομοθεσίας για τη διατήρηση της άγριας πανίδας και η ανάγκη να εξασφαλισθεί ότι οι ζωολογικοί κήποι επιτελούν αποτελεσματικά το σημαντικό τους έργο για τη διατήρηση των ειδών, την εκπαίδευση του κοινού, και την επιστημονική έρευνα, καθιστούν απαραίτητη την καθιέρωση κοινής βάσης για τη νομοθεσία των κρατών μελών όσον αφορά τη χορήγηση άδειας και την επιθεώρηση των ζωολογικών κήπων, τη διατήρηση ζώων στους ζωολογικούς κήπους, την κατάρτιση του προσωπικού και την εκπαίδευση των επισκεπτών·
ότι απαιτείται δράση σε κοινοτικό επίπεδο ώστε να υπάρξουν ζωολογικοί κήποι σε όλη την Κοινότητα που θα συμβάλουν στη διατήρηση της βιολογικής ποικιλότητας σύμφωνα με την υποχρέωση της Κοινότητας να θεσπίσει μέτρα για την εκτός φυσικού οικοτόπου διατήρηση, σύμφωνα με το άρθρο 9 της σύμβασης για τη βιολογική ποικιλότητα·
ότι ορισμένοι οργανισμοί, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση Ζωολογικών Κήπων και Ενυδρείων, κατήρτισαν κατευθυντήριες γραμμές για τη φροντίδα και τη διαβίωση των ζώων σε ζωολογικούς κήπους, οι οποίες θα μπορούσαν, ανάλογα με την περίπτωση, να συμβάλουν στην κατάρτιση και στη θέσπιση εθνικών προδιαγραφών,
ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑ ΟΔΗΓΙΑ:
Άρθρο 1
Στόχος
Στόχος της παρούσας οδηγίας είναι η προστασία της άγριας πανίδας και της βιολογικής ποικιλότητας, προβλέποντας τη θέσπιση μέτρων εκ μέρους των κρατών μελών για την παροχή αδείας και την επιθεώρηση των ζωολογικών κήπων στην Κοινότητα, ενισχύοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το ρόλο των ζωολογικών κήπων στη διατήρηση της βιοπολυμορφίας.
Άρθρο 2
Ορισμός
Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, ως "ζωολογικοί κήποι" νοούνται όλες οι μόνιμες εγκαταστάσεις όπου φυλάσσονται ζώα άγριων ειδών για να επιδεικνύονται στο κοινό για επτά ή περισσότερες ημέρες το χρόνο, εκτός των τσίρκων, των καταστημάτων πωλήσεως οικιακών ζώων, και των εγκαταστάσεων τις οποίες τα κράτη μέλη απαλλάσουν από τις απαιτήσεις της παρούσας οδηγίας για το λόγο ότι δεν επιδεικνύουν σημαντικό αριθμό ζώων ή ειδών στο κοινό και ότι η εξαίρεση δεν υπονομεύει τους στόχους της παρούσας οδηγίας.
Άρθρο 3
Απαιτήσεις που ισχύουν για τους ζωολογικούς κήπους
Τα κράτη μέλη θεσπίζουν μέτρα δυνάμει των άρθρων 4, 5, 6 και 7, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι οι ζωολογικοί κήποι εφαρμόζουν τα ακόλουθα μέτρα διατήρησης:
- συμμετοχή σε έρευνα, εφόσον αποβαίνει σε όφελος της διατήρησης του είδους και/ή κατάρτιση σε συναφείς ειδικές δεξιότητες στον τομέα της διατήρησης, και/ή ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με τη διατήρηση του είδους και/ή, όπου αυτό είναι σκόπιμο, αναπαραγωγή υπό συνθήκες αιχμαλωσίας, ανανέωση του πληθυσμού των ζώων ή επαναεισαγωγή των ειδών στη φύση,
- προώθηση της εκπαίδευσης και της συνειδητοποίησης του κοινού όσον αφορά τη διατήρηση της βιοπολυμορφίας, ιδιαίτερα με την παροχή πληροφοριών για τα είδη που εκτίθενται και για τους φυσικούς τους οικότοπους,
- συνθήκες διαβίωσης των ζώων που ικανοποιούν τις βιολογικές απαιτήσεις των διαφόρων ειδών και τις απαιτήσεις όσον αφορά τη διατήρησή τους, μεταξύ άλλων προβλέποντας ειδικό για το κάθε είδος εμπλουτισμό των χώρων εγκλεισμού τους και διατήρηση υψηλού επιπέδου ζωοτεχνίας με ανεπτυγμένο πρόγραμμα προληπτικής και θεραπευτικής κτηνιατρικής αγωγής και διατροφής,
- φροντίδα για τη μη διαφυγή των ζώων, προς αποτροπή ενδεχόμενων οικολογικών απειλών σε βάρος αυτόχθονων ειδών, και παρεμπόδιση της εισαγωγής εξωτερικών επιβλαβών ζώων και παρασίτων,
- τήρηση ενημερωμένων αρχείων της συλλογής του ζωολογικού κήπου, κατάλληλων για τα είδη που καταγράφονται.
Άρθρο 4
Άδεια και επιθεώρηση
1. Τα κράτη μέλη θεσπίζουν μέτρα για την παροχή αδείας και την επιθεώρηση υφισταμένων και νέων ζωολογικών κήπων, προκειμένου να εξασφαλίσουν ότι τηρούνται οι διατάξεις του άρθρου 3.
2. Κάθε ζωολογικός κήπος πρέπει να διαθέτει άδεια εντός τεσσάρων ετών από την έναρξη ισχύος της παρούσας οδηγίας ή, στην περίπτωση νέων ζωολογικών κήπων, πριν ανοίξουν για το κοινό.
3. Κάθε άδεια περιέχει όρους για την επιβολή των απαιτήσεων του άρθρου 3. Η συμμόρφωση με τους όρους παρακολουθείται, μεταξύ άλλων, με τακτική επιθεώρηση και λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα για να εξασφαλιστεί αυτή η συμμόρφωση.
4. Πριν από τη χορήγηση, την απόρριψη, την παράταση της διάρκειας της αδείας ή τη σημαντική τροποποιησή της, οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών προβαίνουν σε επιθεώρηση για να εξακριβώνεται αν τηρούνται ή όχι οι προϋποθέσεις παροχής αδείας ή οι προτεινόμενες προϋποθέσεις παροχής αδείας.
5. Αν ο ζωολογικός κήπος δεν διαθέτει άδεια σύμφωνα με παρούσα οδηγία ή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις παροχής αδείας, ο ζωολογικός κήπος ή τμήμα του:
α) παύει να λειτουργεί για το κοινό κατόπιν εντολής της αρμόδιας αρχής και/ή
β) συμμορφώνεται με τις ενδεδειγμένες απαιτήσεις που επιβάλλονται από την αρμόδια αρχή, ώστε να εξασφαλιστεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις παροχής αδείας.
Εάν οι απαιτήσεις αυτές δεν πληρωθούν εντός ενδεδειγμένης περιόδου, η οποία καθορίζεται από τις αρμόδιες αρχές και δεν υπερβαίνει τα δύο έτη, η αρμόδια αρχή αφαιρεί ή τροποποιεί την άδεια και κλείνει το ζωολογικό κήπο ή τμήμα του.
Άρθρο 5
Οι απαιτήσεις για την παροχή άδειας που ορίζονται στο άρθρο 4 δεν εφαρμόζονται όταν ένα κράτος μέλος μπορεί να αποδείξει κατά ικανοποιητικό για την επιτροπή τρόπο ότι επιτυγχάνονται οι στόχοι της παρούσας οδηγίας, όπως ορίζεται στο άρθρο 1, και πληρούνται οι απαιτήσεις που πρέπει να εφαρμόζονται για ζωολογικούς κήπους που ορίζονται στο άρθρο 3, η δε συμμόρφωση προς αυτές διατηρείται συνεχώς μέσω συστήματος ρυθμίσεων και καταγραφής. Ένα τέτοιο σύστημα θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να περιέχει διατάξεις σχετικά με την επιθεώρηση και το κλείσιμο των ζωολογικών κήπων, αντίστοιχες προς τις διατάξεις του άρθρου 4 παράγραφοι 4 και 5.
Άρθρο 6
Κλείσιμο ζωολογικών κήπων
Στην περίπτωση που ένας ζωολογικός κήπος ή τμήμα του κλείσει, η αρμόδια αρχή εξασφαλίζει ότι η μεταχείριση ή η διάθεση των ζώων πληρούν τους όρους που κρίνονται κατάλληλοι από το κράτος μέλος να συνάδουν με τους σκοπούς και τις διατάξεις της παρούσας οδηγίας.
Άρθρο 7
Αρμόδιες αρχές
Για τους σκοπούς της παρούσας οδηγίας, οι αρμόδιες αρχές ορίζονται από τα κράτη μέλη.
Άρθρο 8
Κυρώσεις
Τα κράτη μέλη καθορίζουν τις κυρώσεις που θα επιβάλλονται σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων εθνικού δικαίου που θεσπίζονται σύμφωνα με την παρούσα οδηγία. Οι κυρώσεις θα πρέπει να είναι αποτελεσματικές, αναλογικές και αποτρεπτικές.
Άρθρο 9
Εφαρμογή
1. Τα κράτη μέλη θέτουν σε ισχύ τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις για να συμμορφωθούν προς την παρούσα οδηγία όχι αργότερα από τις 9 Απριλίου 2002. Ενημερώνουν αμέσως την Επιτροπή σχετικά.
Οι διατάξεις αυτές, όταν θεσπίζονται από τα κράτη μέλη, αναφέρονται στην παρούσα οδηγία ή συνοδεύονται από την αναφορά αυτή κατά την επίσημη δημοσιευσή τους. Οι λεπτομέρειες για την αναφορά αυτή θεσπίζονται από τα κράτη μέλη.
2. Τα κράτη μέλη γνωστοποιούν στην Επιτροπή τα κείμενα των κυριοτέρων διατάξεων εσωτερικού δικαίου που θεσπίζουν στο πεδίο που διέπεται από την παρούσα οδηγία.
Άρθρο 10
Έναρξη ισχύος
Η παρούσα οδηγία αρχίζει να ισχύει την ημέρα της δημοσίευσής της στην Επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Άρθρο 11
Η παρούσα οδηγία απευθύνεται στα κράτη μέλη.
Βρυξέλλες, 29 Μαρτίου 1999.
Για το Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος
F. MÜNTEFERING
(1) ΕΕ C 204 της 15.7.1996, σ. 63.
(2) Γνώμη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 29ης Ιανουαρίου 1998 (ΕΕ C 56 της 23.2.1998, σ. 34), κοινή θέση του Συμβουλίου, της 20ής Ιουλίου 1998 (ΕΕ C 364 της 25.11.1998, σ. 9) και απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 10ης Φεβρουαρίου 1999 (δεν έχει ακόμα δημοσιευθεί στην Επίσημη Εφημερίδα).
(3) ΕΕ L 61 της 3.3.1997, σ. 1· κανονισμός όπως τροποποιήθηκε τελευταία από τον κανονισμό (ΕΚ) αριθ. 2307/97 της Επιτροπής (ΕΕ L 325 της 27.11.1997, σ. 1).
(4) ΕΕ L 103 της 25.4.1979, σ. 1· οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 97/49/ΕΚ της Επιτροπής (ΕΕ L 223 της 13.8.1997, σ. 9).
(5) ΕΕ L 206 της 22.7.1992, σ. 7· οδηγία όπως τροποποιήθηκε τελευταία από την οδηγία 97/62/ΕΚ (ΕΕ L 305 της 8.11.1997, σ. 42).
Πηγή
Πηγή